xDSL

Η Ψηφιακή Συνδρομητική Γραμμή (DSL – Digital Subscriber Line) είναι μία οικογένεια τεχνολογιών, η οποία αξιοποιεί τις φυσικές ιδιότητες του χαλκού για την μετάδοση ψηφιακών σημάτων. Η τεχνολογία επιτυγχάνει τον διαχωρισμό της τηλεφωνικής γραμμής – του δισύρματου καλωδίου χαλκού – σε δύο τμήματα. Το ένα εξ αυτών αναλαμβάνει την μεταφορά φωνής και το άλλο, που είναι και το ‘μεγαλύτερο’ την μεταφορά δεδομένων (ίντερνετ). Η τεχνολογία DSL έχει μία ιστορία σχεδόν 20 ετών – από το 1989 – και έχουν αναπτυχθεί ήδη πολλές παραλλαγές της.

Βασικός της εκπρόσωπος και κύρια αιτία για την οποία έχει γίνει τόσο δημοφιλής η τεχνολογία είναι η Ασύγχρονη Ψηφιακή Συνδρομητική Γραμμή (ADSL – Asynchronous Digital Subscriber Line). Το ADSL επιτυγχάνει θεωρητικά μέγιστη ταχύτητα λήψης δεδομένων (downstream) 8Μbps και 1Μbps στην αποστολή (upstream), σε αποστάσεις που δεν ξεπερνούν το 1,5 χιλιόμετρο από τα κοντινότερο κέντρο του τηλεπικοινωνιακού οργανισμού (DSLAMs). To ADSL2 αποτελεί μία αναβάθμιση του ADSL και μπορεί να προσφέρει ταχύτητες λήψης δεδομένων ως και 12Mbps όταν η απόσταση του συνδρομητή από τα κέντρα του παρόχου δεν ξεπερνά τα 2,5 χιλιόμετρα. Το τελευταίο και πιο ‘γρήγορο΄ μέλος της οικογένειας ADSL είναι το ADSL2+. Από τα 12Μbps του ADSL2, το ADSL2+ εκτοξεύει την ταχύτητα στα 24Mbps, ενώ η ταχύτητα λήψης αγγίζει, σε ιδανικές περιπτώσεις ακόμα και τα 3.5Mbps. Oι υψηλές ταχύτητες που επιτυγχάνει η τεχνοloγία ADSL2+ δίνουν την δυνατότητα στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους που την χρησιμοποιούν να προσφέρουν συνδυαστικές τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες τύπου 2-πλέι (σταθερή τηλεφωνία, ευρυζωνικό ίντερνετ) και 3-πλέι (σταθερή τηλεφωνία, ευρυζωνικό ίντερνετ, και βίντεο κατ’ απαίτηση)

Μία ακόμα σημαντική τεχνολογία xDSL είναι η Πολύ Υψηλής Ταχυτήτας Ψηφιακή Συνδρομητική Γραμμή (VDSL – Very High Speed Digital Subscriber Line). Προσφέρει ταχύτητες που φτάνουν συνήθως τα 60Mbps/s στη λήψη και περίπου τα 10Mbps στο upload, ενώ σε ιδιαίτερα κοντινές αποστάσεις – μεταξύ της κατοικίας του συνδρομητή και του κοντικότερου ψηφιακού συνδρομητικού κέντρου του παρόχου – οι ταχύτητες αυτές μπορεί να φτάσουν ακόμα και τα 100Mbps. Εξέλιξη του VDSL είναι το VDSL2, το μπορεί να παρέχει τόσο ασύμμετρη όσο και συμμετρική επικοινωνία με την συνολική ταχύτητα μετάδοσης (download και upload) να ξεκινάει από τα 250Mbps (στο τηλεπικοινωνιακό κέντρο του παρόχου), να πέφτει στα 100Mbps σε απόσταση 0.5 χιλιομέτρου και στα 50Mbps στο 1 χιλιόμετρο. Μάλιστα, όταν η απόσταση φτάσει ή ξεπεράσει τα 1,6 χιλιόμετρα, τότε η απόδοση του VDSL εξισώνεται με αυτή του ADSL2+. Το σημαντικό μειονέκτημα τόσο του VDSL όσο και του VDSL2 είναι η σημαντική μείωση του διαθέσιμου εύρου ζώνης σε μεγάλες αποστάσεις. Και οι δύο αυτές τεχνολογίες δεν αποτελούν τις καταλληλότερη λύση για μη αστικές ή αραιοκατοικημένες περιοχές, γιατί εκεί οι αποστάσεις από τις οικίες των καταναλωτών μέχρι τις υποδομές των τηλεπικοινωνιακών φορέων είναι, συνήθως, ιδιαίτερα μεγάλες. Αντίθετα κρίνονται ικανοποιητικές για αστικές περιοχές όπου και υπάρχει ιδιαίτερα πυκνή παρουσία τηλεπικοινωνιακών κέντρων.

Η Συμμετρική Ψηφιακή Συνδρομητική Γραμμή (SDSL – Symmetric Digital Subscriber Line) είναι ακόμα μία τεχνολογία xDSL, όχι όμως τόσο δημοφιλής όσο οι ADSL και VDSL. Η ταχύτητα αποστολής είναι ίδια με αυτή της λήψης δεδομένων και δεν ξεπερνάει τα 2Mbps. Η αξιοποίηση της τεχνολογίας SDSL είναι εφικτή μόνο όταν οι εγκαταστάσεις του παρόχου απέχουν το πολύ τρία χιλιόμετρα από αυτές του πελάτη. Μειονέκτημα της τεχνολογίας αποτελεί το γεγονός μία γραμμή SDSL, δεν επιτρέπει, πάνω από το ίδιο ζεύγος καλωδίων, την μεταφορά φωνής. Για το λόγο το SDSL έχει πολύ περιορισμένη εφαρμογή και χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά από μικρομεσαίες επιχειρήσεις για εξειδικευμένες λειτουργίες.

Άλλες υλοποιήσεις xDSL με ελάχιστη όμως εμπορική εφαρμογή είναι η Υψηλής Ταχύτητας Ψηφιακή Συνδρομητική Γραμμή (HSDL – High Speed Digital Subscriber Line) και η Καθολική DSL (Uni-DSL).

Πηγή: broadband.gr , DSL Forum , Techweb